آواز در موسیقی کلاسیک :
به طور کلی آواز غربی به سه شکل موسیقی کلیسایی، اپرا و لید نمود دارد.
الف – تعریف آواز :
اصولاً صدای انسان مانند یکی از سازها قادر به تولید نوایهای موسیقی می باشد. علی رغم اینکه آواز قدیمی ترین وسیله تفرج و تغنی آدمی بوده است، اما هنوز این صوت طبیعی یعنی صدای انسان است که کاملترین نوع ساز یا وسیله موسیقی می باشد. و گاه بهتر از هر ساز دیگر می تواند احساسات و عواطف درونی او را بیان و ابراز نماید.
آواز بر دو نوع کلی زنانه و مردانه تقسیم می شود و از حیث زیر و بم بودن صوت بین هر دو صدای زن و مرد بر شش نوع کلی تقسیم می شوند که عبارت اند از:
1-سوپرانو یا صدای زیر و ظریف زنانه.
2- متسوسوپرانو یا صدای متوسط زنانه.
3- کنترآلتو یا صدای بم زنانه.
4- تنور صدای زیر مردانه (یا صدای مرد جوان).
5- باریتون یا صدای بم مردانه.
6- باس یا بم ترین صدای مردانه.
در بین صدها سوپرانو از حیث هنر آوازی وبل کانتو بیش از صدایهای دیگر اهمیت دارد و به همین دلیل مشکلترین قسمت های آوازی به سوپرانو داده می شود و سوپرانو بر حسب نوع صدا دارای تقسیمات زیر می باشد:
1-سوپرانو کلراتور:
 زیرترین صدای سوپرانو است که قادر به اجرای پاساژهای بسیار مشکل نیز می باشد.
2- سوپرانو لیریک:
 سوپرانویی است با صدای صاف و روشن.
3- سوپرانو دراماتیک:
 سوپرانو دراماتیک دارای صدای گرم و جذابی است و در  اپرای ایتالیایی وظیفه مهمی انجام می دهد.
انواع دیگر صداها نیز وجود دارد که آنها نیز دارای تقسیماتی هستند اما اهمیت آنها کمتر از صدای سوپرانو می باشد.

ب- موسیقی آوازی کلیسایی :
این موسیقی شامل آوازهای مذهبی مختلفی است که به مناسبتهای سوگواری و یا جشن و یا عبادات خاصی خوانده می شود. اساس موسیقی کلیسایی را پاپ گرگودار اول در سال 590 میلادی گرد آورده است. و فرمهای مختلف موسیقی کلیسا عبارت اند از:
1-موتت
2- کانتات
3- پسوم
4- کورال
5- مس
6- رکویم
7- اراتوریو

موتت و کانتات ار زوی روایات مذهبی به صورت آواز دسته جمعی (کر) خوانده می شود.
پسوم :
 نیز مشتمل بر افسانه ها و قصه های مذهبی می باشد.
کورال:
در مذهب پرتستان معمول بوده و آن نیز از آوازهای جمعی کلیسایی می باشد.
مس :
 از بزرگ ترین فرم های موسیقی مذهبی است که در کلیسای کاتولیک اجرا شده و از پنج قسمت اصلی تشکیل می شود.
رکویم:
نیز یک نوع موسیقی مس است که با یادبود مردگان خوانده و اجرا می شود.
اراتوریو :
 نیز نوعی از موسیقی مذهبی کلیسایی است که مانند اپرا می تواند داستانی را با آواز اجرا نماید، داستانها و قصه های اراتوریو اغلب از میان روایات مذهبی اقتباس می شود.

ج – اپرا
اپرا نمایشی است که با آواز و به همراهی ارکستر اجرا می شود. اپرا از حیث ساختمان و ترکیب آوازی بر چند قسم است:
1-اپرای بزرگ یا اپراسریا:
که از روی افسانه های باستانی و داستانهای تراژیک تاریخی تصنیف می شود و کلیه قسمت های آن آوازی است.
2- اپرا بوفا:
که یک نوع اپرای تفریحی است و از آهنگهای سبک و بعضاً تشکیل می شود.
3- اپرا کمیک:
این اپرا بر خلاف اسمی که دارد نیمه تفریحی و نیمه جدی بوده و از روی داستانهای روز یا کمدی به آواز تصنیف شده و اجرا می شود. بعضی از انواع اپرا کمیک می توانند دراماتیک نیز باشند.
4- اپرت:
این فرم موسیقی به معنای اپرای کوچکی از آهنگهای عامیانه و تفریحی است که در واقع یک نوع اپرای بوفای سبک می باشد.
در اپرا کمیک اپرا بوفا و اپرت علاوه بر آواز و موسیقی قسمتهایی نیز به صورت مکالمه عادی وجود دارد که طی آن آواز و موسیقی قطع می شود و بازی به صورت تئاتر ساده ادامه می یابد.
به طور کلی اپرا با اورتور یا پرلود که در واقع مقدسه اپرا است شروع می شود. در این قسمت فقط ارکستر انجام وظیفه می کند و معمولاً این قطعات تا حدودی موضوع نمایش را توصیف می کند.

د- آوازهای اپرا
آوازهای اپرا شامل دو قسمت است:
1-آریا
2- رسیتاتیف

الف- آریا:
قسمت اصلی و ملودیک اپرا را گویند که خواننده در آن می تواند با آرایش های آوازی قدرت و زبردستی خود را ابراز و بیان نمایند.
ب- رسیتاتیف:
نوعی از فن بیان و مکالمه آوازی است و غالباً پیش از آریا قرار می گیرد. در اپرای ایتالیایی رسیتاتیف رابط بین دو آریا است و آن