بامداد bamdad بیات، آهنگساز و تنظیم‌کننده جوان ایران، متولد ۱۳ مرداد ۱۳۶۴ در تهران بود؛ فرزند زنده‌یاد بابک بیات، یکی از اسطوره‌های موسیقی فیلم ایران و برادر دوقلوی باربد بیات. بامداد bamdad از همان کودکی در خانه‌ای بزرگ شد که در آن صدا، ساز، نت و روایت هم‌زیستی روزمره داشتند. او اولین آموزه‌های موسیقی را نه در کلاس، بلکه در آغوش پدری آموخت که خود خالق خاطره‌انگیزترین ملودی‌های سینمای ایران بود.
آغاز مسیر هنری بامداد bamdad بیات
بامداد bamdad بیات در سن ۱۱ سالگی وارد هنرستان موسیقی شد و به طور رسمی آموزش‌های حرفه‌ای موسیقی را آغاز کرد. سپس برای ادامه تحصیل به کانادا مهاجرت کرد و در شهر تورنتو دیپلم خود را در رشته موسیقی جَز (Jazz) دریافت نمود. او می‌گوید که بسیاری از آموزه‌های فنی را پیش از آن در ایران و نزد پدرش آموخته بود و همین موضوع به او در فضای آموزشی غربی مزیتی ویژه می‌بخشید.
بابک بیات استاد و الگوی بامداد bamdad بیات
بامداد bamdad همواره پدرش را «استاد بابک بیات» می‌خواند و باور داشت انسان‌ها پس از مرگشان تازه متولد می‌شوند. از نظر او، موسیقی تنها یک حرفه نبود، بلکه «راهی برای زیستن» بود. او در توصیف ارتباط با پدرش گفته بود: «پدرم یکی از بهترین دوستان من بود. هر زمان دلم می‌گرفت، با او درد دل می‌کردم و همیشه مرا راهنمایی می‌کرد. هرچه دارم از پدرم دارم.»
تجربه مشترک با بابک بیات
بامداد bamdad بیات در چندین پروژه موسیقی فیلم در کنار پدرش به عنوان دستیار آهنگساز فعالیت کرد. از جمله این آثار می‌توان به موسیقی فیلم‌های «ساحره»، «دو زن»، «فریاد»، «قرمز»، «دست‌های آلوده» و سریال «ولایت عشق» اشاره کرد.
همچنین در آثاری مانند «خانه دوست کجاست»، «عصیان»، «سام و نرگس»، «یک علف ناقابل» و سریال «آفتاب و زمین» به صورت مستقل آهنگسازی کرد و نشان داد که مسیر هنری‌اش را با توانایی شخصی دنبال می‌کند.
از جدی‌ترین فعالیت‌های بامداد بیات باید به تنظیم قطعاتی از ترانه‌های پیش از انقلاب اسلامی پدرش به صورت بی‌کلام اشاره کرد که تحت عنوان مجموعه «بن‌بست» منتشر شده‌است. تنظیم قطعات آلبوم‌های «دو نیمه رؤیا» و «سام و نرگس» با آهنگسازی بابک بیات و تنظیم قطعه «آسیمه‌سر» به همراه بهروز صفاریان در آلبوم «نون و دلقک» به خوانندگی محمد اصفهانی از دیگر فعالیت های مهم مرحوم بامداد بیات محسوب می شد.
تنظیم دوباره صدای پدر
یکی از پروژه‌های مهم بامداد bamdad، تنظیم بی‌کلام قطعاتی از آثار پیش از انقلاب پدرش بود که با عنوان «بن‌بست» منتشر شد؛ مجموعه‌ای که در آن صدای پنهان نوستالژی ایرانی با زبانی تازه بازآفرینی شد. او همچنین در تنظیم قطعاتی از آلبوم‌های مشهور پدرش نظیر «دو نیمه رؤیا» و «سام و نرگس» نقش داشت.
تنظیم قطعه معروف «آسیمه‌سر» از آلبوم «نون و دلقک» به خوانندگی محمد اصفهانی نیز از همکاری‌های قابل توجه او با بهروز صفاریان بود.
بامداد بیات تنها یک آهنگساز نبود؛ او منتقدی صریح و صاحب‌نظر در حوزه موسیقی پاپ نیز بود. در گفت‌وگوهایی که از او به‌جا مانده، صراحتاً از بی‌سوادی برخی تنظیم‌کنندگان، ضعف ترانه‌ها، و فقدان عمق در موسیقی رایج انتقاد کرده است.
او باور داشت که تنظیم‌کننده باید سواد آکادمیک موسیقی داشته باشد و تنها با حس و تجربه نمی‌توان موسیقی را پیش برد. همچنین از بی‌هویتی بسیاری از ترانه‌ها و روی آوردن جوانان به موسیقی‌های سطحی و کم‌محتوا گلایه داشت و موسیقی سنتی ایرانی را گنجینه‌ای می‌دانست که به‌ناحق مهجور مانده است.
از حسرت تا سکوت؛ تجربه‌های مختلف بامداد bamdad بیات
بامداد در کنار کارهای رسمی، در آلبوم‌های مختلفی چون «حسرت فریاد» با صدای فرجام محمدی و «فقط نگاه می‌کنم» با صدای حامی نیز حضور داشت. درباره قطعه «گل مینا» که برای حامی ساخته بود، می‌گفت: «به عنوان هدیه به مادر عزیزش ساختم و حتی بابتش پولی نگرفتم؛ اما نام من را هم کنار حامی به عنوان آهنگساز زدند و این اتفاق تلخی برایم بود.»
زندگی بامداد bamdad بیات فراتر از موسیقی
او بارها گفته بود: «من از موسیقی لذت نمی‌برم، با موسیقی زندگی می‌کنم.» موسیقی برای او نه شغل، که تنفس و معنا بود. بامداد bamdad در همان گفت‌وگوهایش، از تجربه نزدیکی با مرگ در یک تصادف گفته بود؛ تجربه‌ای که نگاه او به زندگی، مرگ و موسیقی را تغییر داده بود.
خانواده‌ای هنرمند
بامداد بیات فرزند اول خانواده بود. برادر دوقلویش باربد بیات، نوازنده‌ی ساز «فرنچ‌هورن» است و در ارکستر جوانان تورنتو فعالیت دارد. خواهرشان غزل بیات نیز دارای تحصیلات عالی در رشته نقاشی و پژوهش هنر است.
خداحافظی زودهنگام بامداد bamdad بیات
مرگ نابهنگام بامداد bamdad بیات جامعه موسیقی ایران را در شوک فرو برد. او در جوانی، در اوج تجربه، دغدغه‌مندی و وفاداری به راه پدرش، چشم از جهان فروبست. بامداد bamdad بیات نماد تلاش برای حفظ اصالت موسیقی فیلم در روزگار آشفته بازار موسیقی بود؛ هنرمندی که معتقد بود: «بابک بیات هنوز زنده است، چون صدای سازش هنوز شنیده می‌شود.»
بهترین آموزشگاه موسیقی ( Music Institute ) در غرب تهران 1404 (West Tehran )