کاخون

کاخون (به اسپانیایی: [kaˈxon]؛ «جعبه»، «جعبه» یا «کشو») یک ساز کوبه‌ای جعبه‌ای شکل است که اصالتاً اهل پرو است که با ضربه زدن به صورت جلو یا عقب (به طور کلی تخته سه لا نازک) با دست‌ها، انگشتان نواخته می‌شود و یا گاهی وسایلی مانند برس، چکش یا چوب. Cajones عمدتاً در موسیقی آفریقایی-پرو (مخصوصاً música criolla) نواخته می شود، اما راه خود را به فلامنکو نیز باز کرده است. اصطلاح cajón همچنین به سایر درام های جعبه ای که در موسیقی آمریکای لاتین استفاده می شود، مانند cajón de rumba کوبایی و cajón de tapeo مکزیکی نیز به کار می رود.

با توجه به اینکه کاخون از نوازندگانی می آید که در قاره آمریکای مستعمره اسپانیا به بردگی گرفته شده بودند، دو نظریه منشأ مکمل برای این ساز وجود دارد. این احتمال وجود دارد که این ساز مستقیماْ از تعدادی آلات موسیقی جعبه مانند از غرب و مرکز آفریقا، به ویژه آنگولا، و آنتیل آمده باشد.

این سازها توسط افراد برده شده از جعبه های کشتیرانی اسپانیایی که در اختیار داشتند اقتباس شده بودند. در شهرهای بندری مانند ماتانزاس، کوبا، جعبه‌های کشتی ماهی کاد و کشوهای کوچک کمد به ابزار مشابهی تبدیل شدند. سوزانا باکا، موسیقی‌دان و اتنوموزیکولوژیست پرویی، داستان مادرش را بازگو می‌کند که کاخون به عنوان “جعبه افرادی که میوه می‌بردند و در بنادر کار می‌کردند” سرچشمه می‌گرفت و هر لحظه آن را برای نواختن می‌گذاشتند. نظریه دیگر این است که مردم برده از جعبه ها به عنوان آلات موسیقی برای براندازی ممنوعیت های استعماری اسپانیا در موسیقی در مناطق عمدتا آفریقایی استفاده می کردند و اساساً سازهای خود را پنهان می کردند.در حالی که به نظر می‌رسید نسخه‌های اوایل قرن بیستم فستجو بدون کاخون اجرا می‌شد، به‌ویژه به دلیل نفوذ پرو نگرو، یک گروه موسیقی که در سال 1969 تأسیس شد، کاخون شروع به اهمیت بیشتری نسبت به گیتار کرد و در واقع به یک ساز تبدیل شد.