کیپ جاز CAPE
ژانری از جاز است که در جنوبی‌ترین بخش آفریقا اجرا می‌شود و نام آن اشاره به کیپ CAPE تاون، آفریقای جنوبی دارد. برخی از نویسندگان می‌گویند که کیپ CAPE جاز در سال 1959 با تشکیل گروه The Jazz Epistles ظهور کرد که بسیاری از آنها اهل کیپ تاون بودند، از جمله عبدالله ابراهیم که در آن زمان با نام تجاری دلار شناخته می‌شد. کیپ CAPE جاز شبیه به سبک موسیقی محبوب مارابی است، هرچند که از نظر ماهیت بداهه‌نوازی بیشتر است. در حالی که مارابی یک سبک جاز پیانو است، کیپ CAPEجاز در ابتدا (هرچند نه منحصراً) سازهایی را که می‌توان در یک رژه خیابانی حمل کرد، مانند سازهای برنجی، بانجو، گیتار و سازهای کوبه‌ای، به نمایش می‌گذاشت.
تاریخچه CAPE
اگرچه تأثیرات شدیدی از جاز آمریکایی وجود دارد، توسعه کیپ جاز به روشی مشابه با مسیر جاز آمریکایی اما در اوایل قرن بیستم انجام شد. با توجه به اینکه در اواخر قرن نوزدهم، در شرایط سیاسی مشابهی با نیواورلئان، لوئیزیانا، متولد شده است، آهنگ‌های بلوزی که الهام‌بخش این ژانر بودند، از وقایع محلی در کیپ CAPE تاون حکایت می‌کردند. به عنوان مثال، الهام‌بخش بازدیدهای مهاجم کنفدراسیون جنوبی CSS آلاباما از کیپ CAPE در سال‌های ۱۸۶۳ و ۱۸۶۴ بود که منجر به آهنگ فولک “Daar kom die Alibama” شد.
نمایندگان برجسته این سبک موسیقی در دهه ۱۹۷۰، پیانیست عبدالله ابراهیم (که در آن زمان با نام Dollar Brand شناخته می‌شد) و ساکسیفونیست‌های مرحوم باسیل کوتزی و رابی جانسن بودند. این سه نفر، به همراه نوازنده بیس پاول مایکلز، نوازنده درام مرحوم مونتی وبر و نوازنده ساکسیفون موریس گلدبرگ، آهنگ اصلی جاز کیپ CAPE “ماننبرگ” را ضبط کردند. این آهنگ که توسط برند/ابراهیم ساخته شده است، نام خود را از شهرک طبقه کارگر کریول در کیپ CAPE فلتس کیپ CAPE تاون که به جرم و جنایت معروف است، گرفته است.
این شهرک یکی از چندین شهرکی بود که رژیم آپارتاید پس از پاکسازی محله فقیرنشین شهری معروف به منطقه شش، محل زندگی بسیاری از هنرمندان و نوازندگان، ایجاد کرد. معاصران آمریکایی آنها در زمینه جاز، تأثیرات راک و فانک را پذیرفته بودند. برند و گروهش هنوز تحت تأثیر موسیقی بلوز قومی‌تر بودند.
مانند موسیقی مشابه نیواورلئان، کیپ جاز عمدتاً از بلوز و آهنگ‌های فولکلور الهام گرفته شده بود که توسط مردم کریول از جوامع برده سابق ساکن در کیپ CAPE غربی خوانده می‌شد، که به طور غیررسمی به عنوان مردم کیپ CAPE رنگین‌پوست یا کیپ CAPE مالای شناخته می‌شوند.
هر ساله یک رژه کارناوال خیابانی یا ماردی گراس (که کارناوال راکون نیز نامیده می‌شود) برگزار می‌شود که اوج آن در ۲ ژانویه است. این رویداد اوج ماه‌ها تمرین موسیقی و رقص و مسابقات مبتنی بر جامعه، توسط افراد مختلف عمدتاً از نژاد مختلط است و به عنوان تویید نووه جار (آفریکانس) شناخته می‌شد. نوازندگان، که با نام کلوپسه شناخته می‌شدند، چهره‌های نقاشی‌شده و رنگ‌های روشن سبک نمایش‌های خنیاگران نیواورلئان را به عاریت گرفتند و آن را با موسیقی آفریقایی و اروپایی که در میخانه‌ها و کلوپ‌های شبانه این شهر بندری شنیده می‌شد، ترکیب کردند.
بخشی از این موسیقی اخیراً با نام گوما یا جاز گوما (که به آن “گوما” نیز می‌گویند – جوناس گوانگوا) نیز شناخته می‌شود، که به یک طبل چوبی بشکه‌ای شکل به سبک آسیایی (که در کیپ CAPE به عنوان غوما نیز شناخته می‌شود) اشاره دارد که توسط نوازندگان در گروه‌های تقریباً کاملاً کریول در رژه مذکور نواخته می‌شد.
نسل جدیدی از نوازندگان جاز کیپ CAPE وجود دارد که گروه “کاپیتان‌های گوما” نمونه خوبی از آن است. این گروه شامل مک مک‌کنزی، الکس ون هیردن و هیلتون شیلدر بود که عناصر بداهه‌نوازی بیشتری را به این موسیقی آورده‌اند. آنها به معنای واقعی کلمه آهنگ‌های سنتی کیپ CAPE را دوباره تنظیم کرده و آنها را جاز کرده‌اند.
ون هیردن جوان در سال ۲۰۰۹ در یک تصادف رانندگی کشته شد، اما پیش از آن دو آلبوم بسیار مدرن از خودش منتشر کرد که از این ژانر و دوران تدریس رابی جانسن الهام گرفته بودند. نمونه دیگر، گروه کیپ CAPE جاز است، یک گروه موسیقی پرستاره که نوازندگان خود را از گروه‌های مختلف اجراکننده در کیپ CAPE تاون جذب می‌کند. از دیگر نام‌های برجسته در این ژانر می‌توان به پیانیست تونی شیلدر، گیتاریست ارول دایرز، نوازنده گیتار بیس و آهنگساز استیون اراسموس و ساکسیفونیست فقید ساکن گوگولتو، وینستون مانکونکو، اشاره کرد.
اولین اشاره تجاری به کیپ CAPE جاز در موسیقی آفریقای جنوبی در مجموعه آثار هنرمندان Mountain Records منتشر شده در سال ۱۹۹۳ است. این آلبوم آثار چندین هنرمند این ناشر را در یک دوره ۱۲ ساله از سال ۱۹۸۱ جمع‌آوری کرده است. شباهت موضوعی در آهنگ‌های سازی، که همگی بدیع هستند، به وضوح این ژانر را نشان می‌دهد. این آلبوم شامل یک گوهر دیگر کیپ CAPE جاز در آهنگ “خیابان هفتم” از جاناتان باتلر بود. این مجموعه الهام‌بخش جمع‌آوری و انتشار مجموعه‌ای از نت‌های موسیقی آهنگسازان کیپ CAPE جاز بود (به پایین مراجعه کنید).
در سپتامبر ۲۰۰۶، ارکستر جاز کیپ CAPE تاون با کنسرتی که توسط وزارت هنر و فرهنگ دولت آفریقای جنوبی برگزار شد، راه‌اندازی شد. این پروژه ۱۶ نوازنده از سراسر آفریقای جنوبی را گرد هم آورد تا تنظیم‌هایی از آثار آهنگسازان مختلف جاز از جمله عبدالله ابراهیم، که در این کنسرت نیز اجرا داشت، و قطعه‌ای که به باسیل کوتزی فقید تقدیم و از او الهام گرفته شده بود را اجرا کنند. از زمان راه‌اندازی، ارکستر
از یک گروه با نوازندگانی از سراسر آفریقای جنوبی به مجموعه‌ای از نوازندگان کیپ تغییر یافته است. از سال ۲۰۰۸، آنها به عنوان ارکستر جاز کیپ به رهبری موسیقی آلوین دایرز شناخته شدند. این نباید با گروه جاز کیپ، گروهی به رهبری درامر جاز جک مومپل، که در بسیاری از معروف‌ترین آثار جاز کیپ مشارکت داشته است، اشتباه گرفته شود.
یک موفقیت بین‌المللی برای این ژانر زمانی حاصل شد که مجموعه‌ای از آثار ضبط شده با عنوان کیپ جاز ۳ – گوما در ماه مه ۲۰۰۸ وارد جدول‌های معتبر موسیقی جهانی اروپا شد. تا این زمان، این موسیقی به عنوان جاز دیده می‌شد، اگرچه بسیاری از آهنگ‌های اجرا شده توسط نوازندگان، استانداردهای موسیقی فولک کیپ را با سبک جاز تنظیم کرده‌اند و بنابراین توجیهی برای در نظر گرفتن آن به عنوان “موسیقی جهانی” وجود دارد. این آلبوم شامل آثاری از رابی جانسن، دلار برند، کریس مک‌گرگور، باسیل کوتزی، ارول دایرز و دیگران است.
در سال ۲۰۱۰، مک مک‌کنزیِ مذکور، قطعه ارکسترال خود با عنوان «سمفونی شماره ۱ گوما» را آهنگسازی و تنظیم کرد، قطعه‌ای الهام‌گرفته از جاز کیپ که اولین اجرای خود را با ارکستر کامل در سال ۲۰۱۱ در کیپ تاون تجربه کرد.
نام جدید در این ژانر، پیانیست جوان کایل شپرد، شاگرد مرحوم رابی جانسن و عضو سابق گروه جک مامپل است که سه آلبوم تک‌نوازی با ریشه‌های بسیار قوی در سال‌های ۲۰۰۸، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ منتشر کرد.
گروه موسیقی خود مامپل، گروه جاز کیپ (CJB)، در سال ۲۰۱۳ گرد هم آمدند تا آلبوم جدیدی از آهنگ‌های کاملاً جاز کیپ که توسط او و اعضای گروهش ساخته شده بود، با عنوان «دموکراسی موسیقی» بسازند. از آن زمان در سال ۲۰۱۸، مجموعه‌ای از پیانیست‌های ساکن کیپ تاون گرد هم آمده‌اند تا برخی از آثار کلاسیک این ژانر را تحت عنوان «پیانوی جاز کیپ» اجرا کنند. از جمله نام‌هایی که در تیتراژ حضور دارند می‌توان به ابراهیم خلیل شهاب (کریس شیلدر)، رامون الکساندر، مایک پری، کایل شپرد، هیلتون شیلدر و مروین آفریقا اشاره کرد.
مجموعه نت‌های موسیقی cape
در سال ۲۰۰۸، کالین میلر، پژوهشگر موسیقی، به همراه ناشر نیک گرین از jazz.co.za، اولین مجموعه نت موسیقی از آثار جاز کیپ را که توسط جانی ون توندر تنظیم شده بود، با عنوان مجموعه جاز کیپ منتشر کردند. آهنگ‌های موجود در این گلچین، بخش کوچکی از مجموعه بزرگ موسیقی ساخته شده توسط برخی از نوازندگان برتر جاز کیپ تاون هستند.
این افراد شامل وینستون مانکونکو نگوزی، مرتون بارو، باسیل کوتزی و رابی جانسن هستند که در میان دیگران، نام‌های آشنایی در جاز آفریقای جنوبی هستند. اگرچه این ژانر موسیقی مدت‌ها قبل از آپارتاید رسمی وجود داشته است، اما به یک باور عمومی تبدیل شده است که این نوازندگان سرودهای مقاومت را ارائه می‌دادند، از طریق فعالیت‌های فرهنگی، دولت آپارتاید را به چالش می‌کشیدند و طرفداران خود را در طول دهه ۱۹۸۰ به سمت آزادی انتخابات در اوایل دهه ۱۹۹۰ به رقص و پایکوبی وا می‌داشتند.
پس از سال ۱۹۹۴ شاهد ظهور نوازندگان جوان‌تری بودیم که به همان اندازه به ترویج موسیقی محلی متعهد بودند. به دلیل یک نظم سیاسی جدید، آنها فرصت‌های بیشتری برای حرفه‌ای شدن در موسیقی داشتند. از جمله این افراد می‌توان به پل هانمر، مارک فرانسمن و بادی ولز اشاره کرد که آثارشان نیز در مجموعه جاز کیپ CAPE گنجانده شده است.
آونگ
بهترین آموزشگاه موسیقی ( Music Institute ) در غرب تهران 1404 (West Tehran )