یکی از شناخته شده ترین آهنگ های سیناترا، “راه من” یک آهنگ کلاسیک برای تمام دوران در نظر گرفته می‌شود. این آهنگ رکورد بیشترین زمان صرف شده در جدول 40 تک آهنگ برتر بریتانیا را در 75 هفته دارد و در می 1969 در رتبه 27 قرار گرفت و در بلژیک به رتبه 19 رسید. همه از الویس پریسلی گرفته تا گروه مشهور The Sex Pistols آن را پوشش داده اند. به گفته دخترش تینا، علیرغم موفقیت آن، سیناترا از این آهنگ متنفر بود: او همیشه فکر می‌کرد که این آهنگ خودخواهانه و خودپسندانه است اما بسیاری از آنان که این آهنگ را گوش می‌دهند احساس نزدیکی خاصی به آن دارند و از گوش دادن به آن لذت می‌برند.
نسخه مشهور و انگلیسی این ترانه اقتباسی از نسخه فرانسوی آن است. نسخه فرانسوی این ترانه Comme d’habitude نام دارد و به وسیله Claude François و Jacques Revaux نوشته شد ، این ترانه فرانسوی به وسیله Paul Anka به انگلیسی برگردانده شد ، البته در نسخه انگلیسی تنها ملودی ترانه حفظ شده است و شعر ترانه کاملا از شعر ترانه فرانسوی متفاوت است.
ترانه My Way در سال 1969 به وسیله فرانک سیناترا در آلبومی به همین نام منتشر شد و به اثر شاخص این هنرمند تبدیل شد ، هر چند که سیناترا هیچ‌گاه آن را اثر برجسته‌ای ارزیابی نکرد.هویتی که سیناترا به این ترانه داد ، بسیار برجسته بود ، طوری که دولت شوروی در زمان میخائیل گورباچف سیاست عدم دخالتش را در امور داخلی کشورهای پیمان ورشو ، به شوخی ، دکترین سیناترا نامید. (I did it my way)
متن ترانه
شعر ترانه My Way درباره مردی است که نزدیک مرگ است و در حالی که به صورت تخیلی با دوستی در حال صحبت است ، به گذشته و زندگی‌اش می‌نگرد و نوعی خودنگری انجام می‌دهد. متن ترانه سرگذشت مردی را نشان می‌دهد که مطمئن ، مصمم
و بااراده است و متکی به دیگران نیست. او از نحوه گذران زندگی‌اش و همچنین چیزهایی که موفق به دست آوردن آنها شده ، راضی است ، البته او تصدیق می‌کند که پشیمانی‌هایی هم در حین زندگی‌اش داشته و لحظات غمگینی هم را هم تجربه کرده. او از کارهایی که انجام داده خشنود و شادمان است.
اجراهای مختلف
سیناترا تا قبل از مرگ ، این ترانه را لوچیانو پاوارتی به صورت مشترک اجرا کرد که در آلبوم سال 80 پاوارتی منتشر شد ، همچنین وی My Way را با ویلی نلسون در سال 1990 به صورت دونفری اجرا کرد که البته این اجرا تا سال 2005 منتشر نشد.
در سال‌های میانی دهه 70 ، الویس پریسلی در آخرین سال‌های زندگی خود و پیش از مرگ زود‌هنگامش در 42 سالگی این ترانه را خواند ، شاید خودش می‌دانست که زیاد عمر نخواهد کرد.
صدراعظم سابق المان گرهارد شرودر درخواست کرد که قبل از تحویل منصبش به آنگلا مرکل و در حین آخرین سان نظامی‌اش ، این ترانه اجرا شود. این ترانه به آلمانی با عنوان Zapfenstreich اجرا شد. جالب است بدانید در ابتدا قرار بود «دیوید بووی» ترجمه متن ترانه Comme d’habitude را انجام دهد ، البته او این کار را کرد و ترانه‌ای با نام Even a Fool Learns to Love نوشت ، ولی متعاقب آن «پل آنکا» حقوق ترجمه متن فرانسوس را به دست آورد و ترانه مشهور My Way را سرود ، ترانه بووی هیچ‌گاه
اجرا نشد ، عکس‌العمل بووی به این باخت سرودن ترانه دیگری با همان ملودی با عنوان Life on Mars بود.
Greta Keller این ترانه را دوست داشت و همیشه این ترانه را در کنسر‌ت‌های دهه آخر فعالیت هنری‌اش در برنامه‌اش می‌گنجاند. جان بون جووی در ترانه مشهور It’s My Life اشاره‌ای به این ترانه دارد :
“My heart is like an open highway/Like Frankie said, I did it my way.”
در سال 1988 ، نسخه اسپانیایی این ترانه به وسیله گروه جیپسی کینگز با عنوان A Mi Manera اجرا شد.