داربوکا

تِمپو یا داربوکا، یک ساز کوبه‌ای از خانوادهٔ طبل‌های جام‌گونه است که با هر دو دست نواخته می‌شود. این سازِ «پوستصدا» که از فلز، چوب یا گِلِ پخته ساخته می‌شود، بیشتر در خاورمیانه رایج است و در کشورهای مختلف با نام‌های متفاوت شُهرت دارد. تمپو در گروه سازهای کوبه‌ای پوستی یک‌طرفه (یک‌طرف باز) قرار می‌گیرد.

پیشینهٔ این ساز احتمالاً به بابلِ و سومر در هزاره‌های پیش از میلاد بازمی‌گردد. واژهٔ تمپو ممکن است یک نام‌آوا و به‌دست آمده از دو صدای اصلی این ساز یعنی «تِم» و «پو» باشد. «تمپو» همچنین در موسیقی به معنی سرعت و کاربرد عملی آن ضرب است که بی‌ارتباط با واژهٔ این ساز ضربی نیست.داربوکا نیز از واژهٔ عربی «دَرَب» گرفته شده که به معنی صدایی است که از نواختن طبل شنیده شود.انواع مختلف تمپو بیشتر در موسیقی کشورهای عربی، ترکیه و شمال آفریقا رواج دارند اما در سایر کشورهای خاورمیانه و اروپای شرقی نیز استفاده می‌شوند. گونه‌های این ساز در اوایل قرن بیستم، توسط مهاجران از کشورهای خاورمیانه به آمریکا نیز رسیده‌اند که به نام «دُمبِک» شهرت دارند.تمپو احتمالاً از طریق کشورهای عربی جنوب خلیج فارس، عراق و ترکیه به ایران آمده‌است. این ساز در محدودهٔ جغرافیایی ایران، بیشتر در استان‌های خوزستان، هرمزگان، کردستان، آذربایجان غربی و بوشهر رواج دارد و با نام‌هایی همچون «تمپو»، «تیمپو»، «دُمبوک»، «دَربونگِه» شناخته می‌شود. تمپوها از نظر ساختار از خانوادهٔ تمبک‌ها به حساب می‌آیند