Background music موسیقی پس‌زمینه

(انگلیسی انگلیسی: piped music) حالتی از اجرای موسیقی است که در آن موسیقی قرار نیست تمرکز اصلی شنوندگان بالقوه باشد، اما محتوا، کاراکتر و سطح صدای آن عمداً برای تأثیرگذاری بر واکنش‌های رفتاری و احساسی در موسیقی انتخاب شده‌اند. انسان ها مانند تمرکز، آرامش، حواس پرتی و هیجان. شنوندگان به طور منحصربه‌فردی در معرض موسیقی پس‌زمینه Background  بدون کنترل حجم و محتوای آن هستند. طیف وسیعی از پاسخ‌های ایجاد شده بسته به عوامل متعددی مانند محیط، فرهنگ، مخاطب و حتی زمان روز، بسیار متنوع و حتی متضاد هستند.

موسیقی پس‌زمینه Background music معمولاً در جایی پخش می‌شود که اصلاً مخاطبی وجود ندارد، مانند راهروهای خالی، سرویس‌های بهداشتی و اتاق‌های مناسب. همچنین در فضای مصنوعی مانند موسیقی پخش شده در حالت انتظار در حین تماس تلفنی و فضای مجازی مانند صداهای محیطی یا موسیقی موضوعی در بازی های ویدیویی استفاده می شود. معمولاً با صدای کم از چندین بلندگوی کوچک پخش می شود که موسیقی را در فضاهای عمومی گسترده پخش می کند. موسیقی ثابت کرده است که فرآیندهای شناختی را بهبود می بخشد و مغز را قادر می سازد اطلاعات بیشتری را پردازش کند.

استفاده گسترده از موسیقی پس‌زمینه Background در ادارات، رستوران‌ها و فروشگاه‌ها با تأسیس موزک یا موسیقی پس‌زمینه Background سبک در دهه 1930 آغاز شد و با تکرار و تنظیم‌های موسیقی ساده مشخص شد. استفاده از آن در سرتاسر جهان رشد کرده است و امروزه یافته‌های تحقیقات روان‌شناختی مربوط به رفتار مصرف‌کننده در محیط‌های خرده‌فروشی، بهره‌وری کارکنان و رضایت از محل کار را در بر می‌گیرد.

با توجه به تنوع رو به رشد تنظیمات (از مطب پزشکان گرفته تا فرودگاه ها)، بسیاری از سبک های موسیقی به عنوان موسیقی پس زمینه Background مورد استفاده قرار می گیرند. از آنجایی که هدف موسیقی پس‌زمینه گوش دادن غیرفعال است، معمولاً از آواز، وقفه‌های تجاری و پیچیدگی اجتناب می‌شود.

علیرغم توزیع بین المللی مشترک برای هنرمندان موسیقی پس زمینه Background سندیکایی، اغلب با شکست هنری و فقدان استعداد موسیقی در صنعت سرگرمی همراه است. آهنگسازانی وجود دارند که به طور خاص برای خدمات پیوند موسیقی مانند Dynamic Media و Mood Media، جانشینان Muzak و MTI Digital می نویسند. مطالعات متعدد حضور موسیقی پس‌زمینه را با افزایش هزینه‌ها در موسسات خرده‌فروشی مرتبط کرده‌اند.

انواع موسیقی اتفاقی

نوشتار اصلی: موسیقی اتفاقی
استفاده از موسیقی تصادفی حداقل به درام یونانی برمی گردد. تعدادی از آهنگسازان کلاسیک موسیقی تصادفی برای نمایشنامه‌های مختلف نوشته‌اند، که نمونه‌های معروف‌تری از جمله موسیقی Abdelazer هنری پورسل، موسیقی کیمیاگر جورج فردریک هندل، موسیقی Il distratto اثر جوزف هایدن، ولفگانگ آمادئوس موتزارت تاموس، موسیقی پادشاه مصر است. ، موسیقی اگمونت لودویگ ون بتهوون، کارل موسیقی Preciosa ماریا فون وبر، [نیازمند منبع] موسیقی روزاموند فرانتس شوبرت،

موسیقی رویای شب نیمه تابستان از فلیکس مندلسون، موسیقی مانفرد از روبرت شومان،  موسیقی L’Arlésienne از ژرژ بیزه،  موسیقی ادوارد گریگ بخش‌هایی از همه این‌ها اغلب در کنسرت‌هایی خارج از چارچوب نمایش اجرا می‌شوند. موسیقی تصادفی آوازی، که در موسیقی کلاسیک ذکر شده در بالا گنجانده شده است، هرگز نباید با موسیقی یک فیلم موزیکال برادوی یا فیلم اشتباه گرفته شود، که در آن آهنگ ها اغلب شخصیت ها را نشان می دهند و خط داستانی را بیشتر می کنند. موسیقی تصادفی آوازی با استفاده از ضربات یا صداهای مختلف، لحن فیلم را تنظیم می‌کند و احساسات صحنه‌های خاصی را به تصویر می‌کشد.

از آنجایی که موسیقی برادوی یا فیلم موزیکال همان چیزی است که کار را به یک موزیکال تبدیل می کند، برای اثر بسیار ضروری تر از موسیقی تصادفی است که تقریباً همیشه کمی بیشتر از یک موسیقی پس زمینه Background است. در واقع، بسیاری از نمایشنامه ها هیچ موسیقی تصادفی ندارند، و به بازیگران اجازه می دهد تا شخصیت های خود را تنها از طریق کلمات و بیان خود بیان کنند.

موسیقی مبلمان

مقاله اصلی: موسیقی مبلمان
اصطلاح موسیقی مبلمان توسط اریک ساتی در سال 1917 ابداع شد و توسط او در سه مجموعه از آهنگ‌ها به نمایش گذاشته شد: Musique d’ameublement (1917)، Sons industrialels (1920) و Tenture de cabinet prefectoral (1923). چند سال بعد با مرگ آهنگساز از بین رفت و چندین دهه بعد این ژانر احیا شد. پس از مرگ او، موسیقی مبلمان دوباره تفسیر و در کنسرت ها برنامه ریزی شد. بسیاری از افراد دریافتند که این مکث های ناخوشایند را پر می کند و به مخاطبان اجازه می دهد بهتر در اجرا غوطه ور شوند. نمونه موسیقی مبلمان، قطعات کوتاه موسیقی است، با تعداد نامحدودی از تکرار.

موزیک / موسیقی آسانسور

نوشتار اصلی: موسیقی آسانسور
موسیقی آسانسور (همچنین به عنوان موزک، موسیقی لوله‌دار یا موسیقی بالابر نیز شناخته می‌شود) یک اصطلاح کلی‌تر است که نشان می‌دهد موسیقی در اتاق‌هایی پخش می‌شود که افراد زیادی دور هم جمع می‌شوند (یعنی برای هدف صریح گوش دادن به موسیقی) و در حین تلفن پخش می‌شود. وقتی در حالت انتظار قرار می گیرد تماس می گیرد. صدای خاصی در ارتباط با موسیقی آسانسور وجود دارد، اما معمولاً شامل مضامین ساده‌ای از موسیقی عامه پسند «نرم» یا موسیقی کلاسیک «سبک» است که توسط آن اجرا می‌شود

رشته های آهسته. انواع جدیدتر موسیقی آسانسور ممکن است توسط کامپیوتر تولید شود، با موسیقی واقعی که کاملاً الگوریتمی ساخته شده است.

این اصطلاح همچنین می تواند برای انواع گوش دادن آسان،  تکنوازی پیانو، موسیقی جاز یا موسیقی وسط جاده، یا آنچه به عنوان ایستگاه های رادیویی “موسیقی زیبا” شناخته می شود، استفاده شود.

موسیقی شرکتی

موسیقی شرکتی (یا موسیقی تولید شرکتی) اصطلاحی برای موسیقی پس‌زمینه Background است که برای کار با ارائه‌های شرکت ساخته شده است: نسبتاً ظریف، کم بیان و محجوب.با این حال، نباید آن را با “پاپ شرکتی” – موسیقی پاپ تولید شده توسط شرکت ها و “خط بین جریان مستقل و جریان اصلی” اشتباه گرفت.

موسیقی بازی ویدیویی

موسیقی بازی ویدیویی (VGM) یک موسیقی متن برای بازی های ویدیویی است. آهنگ‌ها ممکن است اصلی و به‌طور خاص برای بازی ساخته شده باشند، یا موسیقی‌هایی که از قبل برای استفاده در بازی مجوز دارند. موسیقی در بازی های ویدیویی را می توان روی صفحه عنوان بازی، منوها و در طول بازی شنید.[18] گاهی اوقات، یک موسیقی متن از یک بازی ویدیویی را می توان به طور جداگانه منتشر کرد، همانطور که با “رادیواستشن های” درون بازی GTA V اتفاق افتاد.

موسیقی وب سایت

وب‌سایت اولیه رسانه‌های اجتماعی Myspace از ویژگی‌ای پشتیبانی می‌کند که در آن آهنگ‌های خاص انتخاب شده توسط کاربر به‌طور خودکار در صفحات نمایه‌شان پخش می‌شوند.

موسیقی تناسب اندام گروهی

با گسترش کلاس های تناسب اندام بوتیک در اواخر دهه 2010، تاکید جدیدی بر مجوز مناسب موسیقی برای استفاده توسط مربیان در یک محیط تناسب اندام گروهی قرار می گیرد. از آنجایی که تعامل بیشتری نسبت به موسیقی پس‌زمینه Background سنتی دارد، ساختارهای مجوز و هزینه متفاوت است.

موسیقی پس زمینه Background ارائه شده توسط اینترنت

موسیقی پس‌زمینه Background ارائه‌شده از طریق اینترنت توسط شرکت‌هایی به‌عنوان Mood Media (که Trusonic را خریداری کرده بود، که Muzak را خریداری کرده بود) تحویل داده شد. این به خرده‌فروش اجازه می‌دهد تا موسیقی و پیام‌هایی را که در سطح فروشگاه به‌روزرسانی می‌شدند، برخلاف استفاده از لوح فشرده قدیمی‌تر و فناوری‌های ماهواره‌ای، به‌روزرسانی کنند. . پخش موسیقی که بر روحیه مخاطب تأثیر می گذارد، احساسات بسیاری را برمی انگیزد و کار را به یاد ماندنی تر می کند.

پس زمینه Background غیر موسیقی

صدای کسب و کار
صدای کسب و کار، همچنین به عنوان مواد دارای حق چاپ شناخته می شود، به نوعی از خدمات اشاره دارد که محتوای صوتی را ارائه می دهد که برای استفاده در یک محیط تجاری مجوز دارد.[22]

اخبار کسب و کار می تواند یک مثال باشد. اصطلاح موسیقی پس زمینه Background مثال دیگری است. ارائه دهندگان مورد دوم عبارتند از:

Cloud Cover Media, Inc.
StoreStreams Inc
Muzak Holdings LLC
DMX
PlayNetwork
MTI دیجیتال
XM برای تجارت
انتخاب موسیقی
صدای CUSTOMtronics
شرکت فناوری رسانه کاربردی
ترسونیک
Couture Media, Inc.
در ایالات متحده، اصطلاحات «موسیقی آسانسور» و «موزک» معمولاً برای اشاره به خدمات صوتی تجاری که موسیقی پس‌زمینه Background را در تنظیمات خرده‌فروشی ارائه می‌کنند، استفاده می‌شود.

تاریخچه

Muzak که در سال 1934 تأسیس شد، یکی از اولین ارائه دهندگان موسیقی پس زمینه Background بود.

صدای کسب و کار خارج از سایت تولید می شود و از طریق تعدادی روش از جمله ماهواره DBS، ماهواره SDARS، کابل کواکسیال، رادیو فرعی FM، خط اجاره ای، پهنای باند اینترنت، دیسک فشرده و نوار به مشتری تحویل داده می شود.

اکثر محتوای صوتی فقط برای استفاده شخصی و خانگی مجوز دارند. خدمات صوتی تجاری به مشتریان این امکان را می دهد که با پرداخت حق امتیاز مناسب به سازمان های حقوقی مانند ASCAP، BMI، SESAC و GEMA در آلمان، از محتوای صوتی در تنظیمات عمومی و تجاری استفاده کنند.

دستگاه های تاریخی

Seeburg 1000 در سال 1959 یک پخش کننده ضبط پشته ای بود که هر دو طرف را به طور مداوم پخش می کرد و تا 1000 آهنگ و حداکثر 25 صفحه وینیل ویژه 9 اینچی را با سوراخ وسط 2 اینچی در 16⅔ RPM پخش می کرد.
Rowe Customusic یک نوار پخش بی پایان کارتریج بود که شش کارتریج Fidelipac نوع C را به طور همزمان بارگیری می کرد.
1964 3M Cantata 700 یکی از کارتریج های نوار مغناطیسی بزرگ و اختصاصی خود را که تا 26 ساعت موسیقی داشت، پیوسته و با معکوس خودکار پخش می کرد.
سیستم Rediffusion’s Reditune در دهه 1960 در انگلستان رایج بود.

Background music

آونگ

بهترین آموزشگاه موسیقی ( Music Institute ) در غرب تهران 1403 (West Tehran )